بررسی اثر سطوح پتاسیم محلول غذایی، تراکم کاشت و فصل برداشت بر کیفیت و کمیت میوة توت فرنگی رقم سلوا در سیستم کشت هیدروپونیک

این پژوهش به منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پتاسیم محلول غذایی، فصول برداشت و تراکم کشت بر کیفیت و کمیت میوة توت فرنگی رقم سلوا در سیستم کشت هیدروپونیک، در گلخانه و آزمایشگاه های گروه علوم باغبانی پردیس کشاورزی، دانشگاه تهران اجرا شد. در این پژوهش تأثیر چهار سطح پتاسیم در محلول غذایی نیم کوئیک(5/1، 6/2، 3 و 5/4 میلی اکی والان در لیتر) بررسی شد. در این بررسی محلول غذایی نصف غلظت کوئیک با 6/2 میلی اکی والان در لیتر پتاسیم به منزلة شاهد استفاده شد. سه تراکم گیاهی(12، 16 و 20 بوته در متر مربع) و دو فصل برداشت (پاییز و زمستان) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار بر صفات کمی و کیفی توت فرنگی رقم سلوا ارزیابی شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که افزایش پتاسیم تا 3 میلی اکی والان در لیتر در محلول غذایی سبب افزایش مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و ویتامین ث میوه شد و همچنین درصد پتاسیم میوه با افزایش پتاسیم از 6/2 تا 5/4 میلی اکی والان در لیتر در محلول غذایی افزایش یافت. تراکم های اعمال شده در این آزمایش تأثیر معناداری بر کیفیت و کمیت میوة توت فرنگی نداشتند. تأثیر برداشت پاییزه روی طعم میوه  (tss/ta)، درصد مادة خشک و وزن میوة حاصل از شاه گل بیشتر از برداشت زمستانه بود. در فصل زمستان عملکرد بیشتری از هر بوته نسبت به فصل پاییز به دست آمد و مواد جامد محلول و سطح اسیدیته قابل تیتراسیون بیشتر بود. براساس نتایج فوق، محلول غذایی تغییر یافتة نیم کوئیک با 3 میلی اکی والان در لیتر پتاسیم به منزلة بهترین محلول غذایی شناخته شد، اما تراکم های کاشت آزمایش شده تأثیری بر صفات کمی و کیفی آزمایش شده نداشتند.